Blog: Gaat technologie onze zorg redden?

Het goede nieuws is dat we met elkaar veel ouder, en ook gezonder oud, worden. Maar ook dat kunnen we benaderen als een probleem: want hoe gezond we ook ouder worden, uiteindelijk komt er in de laatste honderd tot duizend dagen van ons leven altijd een sterk verhoogde vraag naar zorg, en dus ook naar mensen werkzaam in de zorg. In onze samenleving, die relatief veel pensionado’s en weinig werkende mensen kent, heb je daarom een continue en snel groeiende zorgvraag die we moeilijk met meer zorgverleners kunnen oplossen. De regering heeft deze problematiek jarenlang onder de tafel geveegd, maar omdat het water nu echt tot aan de lippen staat, zijn er onlangs plannen gemaakt. Voor de zorg voor ouderen, een grote ‘kostenpost’, zijn twee modellen als richtinggevend benoemd. Model 1 is zorg thuis, tenzij. Model 2 is digitaal, tenzij.  

Voor een academisch ziekenhuis zoals het LUMC een interessante uitdaging. Gelukkig is ons LUMC tegenwoordig al lang niet meer het ‘oude’ ziekenhuis, waar zorg alleen binnen de ziekenhuismuren gegeven wordt. Samen met de huisartsen, onze partners binnen het National eHealth Living Lab (NELL) en onze verpleeghuispartners in het Universitair Netwerk voor de Care sector Zuid Holland (UNC-ZH) zijn we zowel op het gebied van zorginnovatie, onderzoek, onderwijs en nascholing al langer bezig om de zorg veel thuis of digitaal te leveren. 

Luisteren

Maar digitale oplossingen voor de meest kwetsbare ouderen zijn niet vanzelfsprekend en makkelijk in te voeren. Ook zijn ze niet altijd (kosten)effectief. Er zit vaak een grote kloof tussen de oplossing die een bedrijf of ontwikkelaar biedt en het probleem van een oudere. Zorg gaat verder dan een stofzuigrobot, een toezichtcamera, een valdetectiehorloge en een stappenteller. Kern daarbij is dat we vooral moeten luisteren naar wat ouderen zelf belangrijk vinden en wat zij nodig hebben. We weten dat technologische oplossingen vooral simpel moeten zijn, en samen met de oudere zelf ontwikkeld. Dan kunnen we een deel van de medische en verpleegkundige monitoring, en dus ook poliklinische controles, efficiënter thuis doen. 

Uitdaging

Maar hoe voorkomen we dat een eenzame 87 jarige vrouw met meerdere ziektes, een boodschappen tas met geneesmiddelen, vergeetachtigheid en een slechte voedingstoestand, op de spoedeisende hulp van het LUMC terechtkomt? Dat is de opdracht die wij bij het LUMC graag willen oppakken, samen met de ouderengeneeskunde in het ziekenhuis, het verpleeghuis en de huisartsgeneeskunde.    

Wilco Achterberg is hoogleraar Ouderengeneeskunde bij het LUMC, specialist Ouderengeneeskunde bij TOPAZ en voorzitter van het UNC-ZH.